Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης: Βραβεία 1984

Α’ βραβείο: «Χαμένη ισορροπία» (Σοφία Βόσσου / Σοφία Βόσσου)

Β’ βραβείο: «Δυτικοί παράλληλοι» (Γιώργος Μεράντζας / Άκης Παράσογλου – Θανάσης Νικόπουλος), «Ανοχή» (Διονύσης Τσακνής / Διονύσης Τσακνής)

Γ’ βραβείο: «Ένας δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου» (Νότης Χασάπης – Ηλίας Κοκορομύτης / Νότης Χασάπης – Ηλίας Κοκορομύτης – Νίκος Καββαδίας)

«Νανούρισμα» (Νένα Βενετσάνου / Ηλίας Χατζής – Θέμης Δημητρακόπουλος)

****

Α’ βραβείο: «Χαμένη ισορροπία» στίχοι: Σοφία Βόσσου

Κίνηση αργή, νωχελική

σαν ξενυχτισμένη διαδρομή,

που ζητάει μια διεύθυνση να βρει

στ’ όνειρο τα νέα της να πει,

βιάστηκε η νύχτα να σε χάσει,

έφυγες και μ’ έχεις προσπεράσει

ξέφρενα χιλιόμετρα οδηγείς

στο μεθύσι σου ακροβατείς.

Ψάχνεις μια χαμένη ισορροπία

στου μυαλού σου τη θολή απουσία,

νόμους και εγκλήματα πατάς,

διεκδικείς και πάλι αναζητάς,

κάποιο θάνατο παραφυλάς,

την αγάπη σου την τραγουδάς,

μόνος μες στο παραλήρημά της

χάνεται και είσαι μακριά της.

το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=mKs_I1ZQpGI

****

«Ανοχή» στίχοι : Διονύσης Τσακνής 

Περιμένοντας την ώρα να γυρίσει,

περιμένοντας το νέο μην αργήσει, ίσως αύριο.

Οι συνήθειες μας έχουν καθορίσει

κι η λαλιά μας απ’ το χρόνο έχει κολλήσει για το αύριο,

στριμωγμένοι σε σωρό από ελπίδες για το αύριο.

Σε συνέχειες μικρές επεισοδίων

η ζωή μας που για χάρη της μονάχα αντιστεκόμαστε.

Φωτισμένοι απ’ το φως λίγων κηρίων,

μες στα μπαρ που το ποτό μας βοηθάει να ξανοιγόμαστε,

τις χαμένες ευκαιρίες και τα λάθη μας θυμόμαστε.

Σε πλανόδιες τσιγγάνες χαρτορίχτρες επενδύουμε,

σε λαχεία περασμένων εποχών αναζητάμε

αριθμούς και σειρές που λίγο θέλαν να κερδίσουμε

και απτόητοι στο ίδιο τροπάρι προχωράμε.

Μα η άμαξα που λέγαμε του χρόνου,

τη ζωή στο δρομολόγιό της τώρα κουβαλάει,

οι ενοχές και τα προστάγματα του κόσμου

κι η φωνούλα μέσα όργανο του νόμου ακολουθάει,

τ’ όνειρό μας ξεχασμένο στα μπαγάζια καρτεράει.

Σε μνημόσυνα σχεδίων όταν τύχει συναντιόμαστε

αδιόρθωτοι με ρούχα που προδίνουν ηλικίες.

Τα ρεφρέν των τραγουδιών μας πού και πού ξαναθυμόμαστε,

ζωντανεύουμε στους ήχους τους χαμένες ιστορίες.

το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=Ytns3wBwvWo

****

Γ’ βραβείο: «Ένας δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου» στίχοι: Νίκος Καββαδίας

Στο ημερολόγιο γράψαμε: « Κυκλών και καταιγίς ».

Εστείλαμε το S.O.S. μακριά σε άλλα καράβια,

κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριο Ινδικό

πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στην Μπατάβια.

Μα δεν λυπάμαι μια σταλιάν – Εμείς οι ναυτικοί

Έχουμε, λένε, την ψυχή στο διάολο πουλημένη.

Μια μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνή και σκυθρωπή,

που χρόνια τώρα και καιρούς το γιο της περιμένει.

Θεέ μου! είμαι μοναχά δεκαεννιά χρονών,

κι έχω σε μέρη μακρινά πολλές φορές γυρίσει.

Θεέ μου! έχω μιαν άκακη, μια παιδική καρδιά,

Αλλά πολύ έχω πλανηθεί, κι έχω πολύ αμαρτήσει.

Συγχώρεσέ με ... Μια βραδιά θολή στο Σάντα Φε,

καθώς κάποια με κράταγε σφιχτά στην αγκαλιά της,

ετράβηξα απ’ την κάλτσα της μια δέσμη από λεφτά

που όλη τη μέρα εμάζευεν απ’ την αισχρήν δουλειά της.

Κι ακόμα, Κύριε... ντρέπομαι να το συλλογιστώ,

(μα ήτανε τόσο κόκκινα και υγρά τα ωραία του χείλια

και κάποια κάπου ολόλυζε κιθάρα ισπανική...)

κοιμήθηκα μ’ ένα μικρόν εβραίο στη Σεβίλλια.

Κύριε... τούτο το κορμί το τόσο αμαρτωλό

σε λίγο στις υδάτινες ειρκτές νεκρό θα πέσει...

Μα τέσσερα όμως σκέφτομαι γαλόνια εγώ χρυσά

Κι ένα θλιμμένο δόκιμο, που δε θα τα φορέσει...

το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=xCd_61mARw8

***