του Δημήτρη Λάγιου
Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο
να ταξιδεύω
να μπαίνω μέσα σου να
καταστρέφομαι και να πεθαίνω
Η σωτηρία μου είναι ο θάνατος
και το κορμί σου
να μπαίνω μέσα σου να
καταστρέφομαι και να πεθαίνω
Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο
να ταξιδεύω
σ’ ένα πλατύ γιαλό στην
εγκατάλειψη λευκού χειμώνα
Να αγγίζω το βυθό και να
ξοδεύομαι γιατί το θέλω
σ’ ένα πλατύ γιαλό στην
εγκατάλειψη λευκού χειμώνα
Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο
να ταξιδεύω
Η γύμνια λάμπει με του λευκού τη
λάμψη
μαγεύει το θάνατο με το λευκό
απουσία κι όλα τίποτα, δαπάνη,
γύμνια...
Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο
να ταξιδεύω
με τον έρωτα γύρω και το θάνατο
κάτω απ’ τα μάτια
Ξόδεμα συνέχεια δεν υπάρχουν
μάσκες
τ’ όνειρο είναι που μαγεύει
Ανοίγω.....ξημερώνει.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου