H Zωή Είναι Θέμα Τύχης

Στράτος Κοσσιώρης

I.

Ο Θανάσης,

παιδικός φίλος της μητέρας μου. Πολύ δυνατό μυαλό.

Κάποια στιγμή όμως,

κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο εξωτερικό

το μυαλό του ξεστράτισε. Πήρε την κάτω βόλτα που λένε.

Είχε εξαφανιστεί για πολλούς μήνες στις Ινδίες.

Οταν τον βρήκαν κουρελή και ταλαίπωρο

μάθαμε πως έψαχνε έναν Ινδό γκουρού

για να του βγάλει το τρίτο μάτι

που του είχε σφηνωθεί στο κεφάλι

κι έλεγχε τη μοίρα του.

Από τότε μέχρι το τέλος

μπαινόβγαινε στα ψυχιατρεία.

II.

Ζούσε μόνος,

σε μια πάροδο της οδού Φυλής

και τον είχα πετύχει κάποιες φορές

να κόβει βόλτες στα χαμαιτυπεία.

Δεν ήταν η άσχημη όψη του

όσο μια αδιόρατη έπαρση

που διέκρινε κανείς στη συμπεριφορά του

και τον έκανε απόμακρο στα μάτια μου.

Ωστόσο,

εκείνο το απόγευμα που μας επισκέφτηκε στο μαγαζί

κι ύστερα πήγαμε να φάμε σουβλάκια,

ήταν η πρώτη φορά

που ένιωσα μια αληθινή συμπάθεια για κείνον.

-Ηταν μια βδομάδα σχεδόν πριν πεθάνει

και λίγες μέρες αφότου είχε αναρρώσει

από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο.-

Καθώς τρώγαμε τα σουβλάκια

το πρόσωπό του, μου φάνηκε να αναδύει

μια πρωτόγνωρη γλυκύτητα.

Θυμάμαι,

τον είχα ρωτήσει τότε διάφορα για τη ζωή

στην προσπάθειά μου

να αντλήσω από την πείρα

ενός βασανισμένου ανθρώπου.

«Η ζωή είναι θέμα τύχης»

είχε αποκριθεί,

σε μια από τις ερωτήσεις μου.