Δωμάτιο με θέα

 ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ

Ο ποιητής κοιτάζεται στα πράγματα μέσα στο σπίτι·

η φύση του σπιτιού ξέρει ν’ αλλάζει συνεχώς· πέφτουν

καρέκλες και τσακίζονται, πηδάνε άλογα στις πολυθρό-

νες. Οι νύχτες βόσκουν στα πατώματα. (Αν τις ταϊσεις

ποιήματα θα χορτάσουν;) Λάμπα μου φέξε, το σώμα

κόβεται σε πολλές λέξεις, οι λέξεις βγάζουν τα ρούχα

τους. (Τη νύχτα που πέθανε ο ποιητής Τάσος Δενέγρης,

ήρθε στον ύπνο μου και μου είπε : Τα ποιήματα είναι

οι σκιές των δασών).

(Η όραση συνήθως αυταπατάται; O Mπόρχες νομίζω θα

έλεγε: η όραση είναι βιβλιοθήκη· ομοίως κι αυτή περι-

συλλέγει το ένα το άλλο. Πολλές φορές γλιστράει και φεύ-

γει χωρίς να βλέπει αυτό που συμβαίνει. Μια βιβλιοθήκη

δεν είναι βοσκός αλλά δοχείο με φτερουγίσματα. Όμως το

ζητούμενο, η σοφία, πάντα εχθρεύεται τα τοπία της σκόνης·

ζει κρεμασμένη σε μια αιώρα που δεν περιμένει τον κουνι-

στή της αλλά την αδαμάντινη χαρά του ουδέν οίδα.)