Mens agital melem

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ 

Πνεύμα ανακινεί τον υλικό σωρό,  γράφει ο

Βιργίλιος. Ο Βολταίρος συμφωνεί. Αλλά ο

έρως είναι μια αιωνιότητα έτσι κι αλλιώς, μέρος

ακανθώδες, σφαίρα πυρός από μόνος του,

κάθε εσπέρα χαμηλωμένο βλέφαρο χωρίς θέα.

Οι πλανήτες ταράζονται από τους εραστές

 – στο αγκάλιασμά τους, η αρμονία αναπηδά

στην αγχόνη·

όμως μ’ ένα φιλί, η λέξη άπειρο παρουσιάζεται,

γεμίζει άρωμα το μπουκαλάκι της ένωσης·

(ως γνωστόν, υπό κανονικές συνθήκες

δυό σώματα δεν χωράνε το ένα στο άλλο).

Κι άλλες πολλές αιωνιότητες φτιάχνει η φθαρτή

σάρκα – αυτό το παράδοξο ποιος θα μου

το εξηγήσει;