Δρόμε πού πας
στ’ Άπόκουρο,
στρατί, πού
στ’ "Αγραφα σκαλώνεις.
Σάρες,
λαγκάδια άδιάβατα,
βράχια,
γκρεμνά, στεφάνια.
Τρανές κι
άπάτητες κορφές γεμάτες περηφάνεια.
Ψηλά βουνά
λεβέντικα της λευτεριάς μπαϊράκια.
Βελούχι,
Άραποκέφαλα, Βαρδούσια, Κυρά—Βγένα,
Τρίκαρδε,
Μπούμπστε, Περγαντή κι Άϊτοφωλιές τοΰ Βάλτου,
Του Κατσαντώνη
πήδημα, τοΰ Καραϊσκάκη κούλιες.
Κράβαρα
κακοτράχαλα, Ζυγέ μ’ χαριτωμένε.
Λίμνη αρμυρή
τ’ Άντιλικοΰ, γιβάρια καί πελάδες
κι έρειπωμένες
ντάπιες τοΰ δόλιου του Μισολογγιοΰ.
Βαθειά γαλάζια
πέλαγα τοΰ Ρίβιου, τοΰ Λιγοβιτσιοΰ,
τ’ ’Αγγελοκάστρου
και τοΰ Βραχωριοΰ.
Κάμποι
ποτάμια, ρέματα, κλεισοΰρες, κλεισορέματα,
παμπάλαια
μοναστήρια.
Κυκλώπεια
τείχια και ναοί, των Αίτωλών μνημεία.
Καί κάστρα
Βενετσιάνικα, βυζαντινά έκκλησάκια,
πικρής
σκλαβιάς άπομεινάρια τά τζαμιά.
"Ανθρωποι
άγνοί, φτωχοί, τυραγνισμένοι,
άπό τά χρόνια
τά παλιά στή μάχη άναστημένοι,
περήφανοι,
άνυπόταχτοι, μπαρουτοκαπνισμένοι,
γιά λευτεριά
και γιά ψωμί άκόμα πεινασμένοι...
Δρόμε, πού πας
στ’ Άπόκουρο,
στρατί, πού
στό Μπρουσό σκαλώνεις.
’Απρόσιτες βουνοκορφές,
τρανά βουνά της λευτεριάς μπαϊράκια.
"Ασπρε
άδερφέ της κλεφτουριάς, Φίδαρη παινεμένε.
Δέντρα κι
οξυές καί λιόδεντρα κι έλάτια και πλατάνια,
πεζούλες,
καπνοχώραφα, λιβάδια, περιβόλια.
Ψαράδες του
Μισολογγιού και καπνεργάτες τ’ ’Αγρινιού,
τού Ξηρομέρου
καί της Μακρυνείας καπνουλάδες,
ξωμάχοι,
τσοπανόπουλα, λοτόμοι, ζευγολάτες
τοΰ Βάλτου και
τοΰ Έπαχτου και τοΰ Καρπενησιού.
Πατρίδα μου
άγρια κι ήμερη, σκληρή καί τρυφερή,
μέσ’ στίς
πατρίδες Σύ πανάχραντη καί φοβερή.
Τής λευτεριάς
το φλάμπουρο,
τής άρετής καί
τής τιμής τό μετερίζι
καί τής θυσίας
τό σύμβολο τό αιματοβαμμένο,
σ’ ορθώνουν
στούς αιώνες οί Πατροκοσμάδες,
οί Καψάληδες
κι οί Παλαμάδες...
Κάρλελι καί
Βενέτικο, "Αγραφα, Δραγαμέστο,
Κραβασαρά κι
Άπόκουρο, Βόνιτσα καί Βλοχέ.
Χώματα πατρικά
καί πολυαγαπημένα,
άπ’ τά
πανάρχαια χρόνια μέσ’ στο αίμα βουτηγμένα,
περήφανα, άνυπόταχτα, μπαρουτοκαπνισμένα,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου