ανατριχίλα

του Τόλη Νικηφόρου

από τα χείλη αργά

μακρόσυρτα ως τον λαιμό

τα στήθια ανάμεσα, τους ώμους

μια σκοτεινή ανατριχίλα

ανατριχίλα που κυριεύει το μυαλό

ανάβει τη φωτιά στα γόνατα

ως το μεδούλι που εισχωρεί

που καίει το δέρμα

προμήνυμα του πυρετού

και της κοφτής ανάσας

μεθοδικά που κορυφώνεται

που επιταχύνει τον παλμό

ξυπνάει κάθε μόριο στο κορμί

νύχια που ψάχνουν για αίμα

δόντια που ψάχνουν για αίμα

ακόμα πιο θαθιά

πιο δυνατά

ανατριχίλια που γεννάει τον σπασμό

ο ψίθυρος που γίνεται κραυγή, εκτίναξη

γίνεται μούδιασμα, εγκατάλειψη

και σβήνει

(από τη συλλογή Το μαγικό χαλί, 1980)