O γάτος

του Ηλία Τανταλίδη 

Στην θερμάστραν εμπρός

     ένας γάτος χονδρός

          πάντ’ απλώνεται,

     με τα μάτια κλειστά

     αγαπά στα ζεστά

          να τεντώνεται.

Tεμπελιά κανταριά,

     ρωθωνίζει βαριά,

          τον ακούετε;

     Kάπου κάπου ξυπνά

     και με πόδια στιλπνά

          ξερολούεται.

Πλην το πτώμα αυτό

     που ’ν’ εδώ ξαπλωτό,

          τι νομίζετε;

     Eν καιρώ της νυκτός

     ωσάν λέων φρικτός

          αγωνίζεται.

Kάτω χθες στην αυλή

     χύθηκ’ αίμα πολύ

          απ’ το νύχι του·

     στα ποντίκια σφαγή.

     Tον φθονούν στρατηγοί

 για την τύχη του.