ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΑΜΠΗ / Βασιλειάδη Τσαμπίκα

Χάρτινα πολύχρωμα κουτιά,
μας μεταφέρουν απ’ άκρη ως άκρη.
Κάνουν και κύκλους ίσως κι ελιγμούς καμιά φορά,
για να γλιτώσουν χρόνο -χρήμα- μια αυταπάτη.

Ρομποτικά ανθρωποειδή,
ρουφάνε ρεύμα σε πορνεία ξημερώματα.
Ξερνάνε εντολές μες το κεφάλι τους -είν’ ηδονή.
Υπακούνε γραμμές και ανέραστα σώματα.

Ο κόσμος σκηνικό -θα ‘λεγα- μεταλλαγμένο,
σαπίζει με τέχνη το χώμα και μένει αθαύμαστο.
Απλώνει ο ουρανός και ψάλλει μ’ ένα στεφάνι ηλεκτρισμένο,
τον βιασμό εξυμνείτε -αιδοίο άθραυστο- δικαιολογείται!