ΑΧ ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟ ΜΟΥ / Ανδρέου Ειρήνη

Αχ ματωμένη Κύπρος μου
και τι σου μέλλει ακόμα..
σκύβω βαθιά και προσκυνώ
το άγιο σου το χώμα.

Που μέσα του στενάζουνε
Αυξεντίου κι Ευαγόρες..
πάνω από κάσες κόκκαλα
σπαράζουν Μάνες κόρες.

Που πήγε η θυσία τους;
Το αίμα τους που πήγε
που' δωσαν για την Κύπρο τους;
το "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" που πήγε;

Που πήγανε τα ήθη μας;
που πήγανε οι αξίες;
Βουλιάζουμε στην λήθη μας
ξεχνάμε Eλευθερίες.

Μας θάμπωσαν τα χρήματα...
αλίμονο ΠΟΥ ΠΑΜΕ
που στα δικά τους μνήματα
χωρίς ντροπή πατάμε;

Και τρώμε και χαιρόμαστε
μες σε χορούς και γέλια,
για σένα δεν νοιαζόμαστε
μόνο για... τσιφτετέλια....

Αχ ματωμένη Κύπρος μου
και τι σου μέλλει ακόμα
σαν κι ο στερνός ο πρόσφυγας
θα μπει μέσα στο χώμα;

Σαν σε ξεκοκκαλίσουνε
για μίζα θα σε δώσουν
και ΦΤΟΥ στα ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ τους
σαν θα σε παραδώσουν