και προσκαλουσε τη ζωη
Διχως οικτο κυνηγουσε τη χαρα
πυρινη λαιλαπα
και οδος διαφυγης πουθενα
Νεκρες οι ελπιδες χανονται
μες τους καπνους και τις κραυγες
Αγκαλιαζει η μανα το παιδι
που ουρλιαζει "μαμα ποναω "
" κλεισε τα ματια "λεει η μανα
και το κρατα πιο σφικτα
"κλεισε τα ματια ζωη μου
σε λιγο φτανουμε δεν θα πονας "
Σκεπαζει το μικρο κορμακι ο παππους
με το κορμι του
" μη φοβασαι " του λεει
" σε λιγο φτανουμε δεν θα πονας "
Εστησε ο θανατος χορο με τις φλογες
και πηρε τη ζωη
και πηρε τη χαρα
Και μειναν μες τ αποκαιδια
αυτοκινητακια και κουκλες
και κραυγες πονου παντου
Και μαυρισε παλι το Καλοκαιρι
για την Ελλαδα μας
Ανοιξε ουρανε πιο μεγαλη αγκαλια
να χωρεσει τ αγγελουδια που πεταξαν
κι αφησαν σε μενα την ενοχη γιατι ζω
ενω αυτα δεν μεγαλωσαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου