Φωνή Ιστορίας μακρινή..
Σας ακούω, σας ακούω..!
Γυναίκες, με μάτια μελαγχολικά
τριγυρνούν στην βροχή.
Κι ο ποιητής δεν κοιμήθηκε.
Χτίζει τους θεσμούς με την μελάνι
και το στόμα!
Ανδρειώνεται, γεύεται τα μάτια,
τις ρυτίδες των γυναικών, τις μορφές
των λουλουδιών, το στήθος που αντανακλά
το ωραίο φως….
τον έρωτα και τον δρόμο του θανάτου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου