Με κοιτάς και ανοίγουν οι θησαυροί των άστρων
Μου μιλάς και σωπαίνει η πικρή λαλιά της αηδόνας
Με φιλάς και οι φλέβες σταυρώνουν το αίμα μας
Τότε βγαίνω και μοιράζω την ψυχή μου στους δρόμους
Για το σήμερα και το αύριο
Για τη μέρα και τη νύχτα
Για το ψωμί και το νερό
Για όλους αυτούς που σκέπασαν
Με στάχτες τη φωτιά
Ξοδεύοντας τις τέσσερις εποχές της ζωής τους
Για να σοδιάζουνε το φως
Που αναχωρούν και επιστρέφουν
Ένας πυρίτης στην ψυχή
Για να εκραγεί μέσα μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου