ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

της Ρούλα Τριανταφύλλου

Ολόγιομο φεγγάρι η αγάπη μου, χρυσάνθεμο σε πράσινο λιβάδι.

Γαλάζιοι πόθοι ,λευκά κύματα ,ταξίδευαν όνειρα χρυσά φτερά .

Κι έγινε η αγάπη ,κεραυνού σκιά σε μαύρη καταιγίδα.

Μη με ρωτήσεις, Θάλασσα, ποτέ μη με ρωτήσεις

για της καρδιάς την παγωνιά.

Μόνο τη θλίψη πάρε μου κύμα το κύμα

Μη με ρωτήσεις, Θάλασσα, ποτέ μη με ρωτήσεις

για τα πικρά δάκρυα αλμύρας βροχή

-περισσότερη δεν θέλεις.

Θάλασσα, πες στον ουρανό, στον ήλιο. στο φεγγάρι,

που στα νερά σου καθρεπτίζονται, μη μ’ αρνηθεί η αγάπη.

Σε ποια Παναγιά θαλασσινή τάμα κερί ν’ ανάψω…

Ένα φωτάκι στον ορίζοντα, σαν κύμα που σκάει στην προκυμαία,

να ‘ρθει η αγάπη να με βρει βαρκούλα σε ρόδινο ακρογιάλι.

Μάτια, Φεγγάρια μου υγρά,

μοιάζει παιδί που χάθηκε στο δρόμο η καρδιά…

Μη με ρωτήσεις, Θάλασσα, ποτέ μη με ρωτήσεις,

ποιο κύμα πήρε τη χαρά στα πιο βαθιά νερά σου.