ΧΑΣΜΑ ΧΑΣΜΑΤΩΝ

Βασίλης Πανδής

I

Το περατάρικο βαπόρι είναι δεμένο στο λιμάνι

και ο δεισιδαίμων φόβος,

σταγόνα στον ωκεανό της αφεύγατης δίψας

Νομή κεκρυμμένη κατεμπρός μου

και στ' αφοροχάρτι,

η φοβέρισις

II

Πάντοτε από μακριά μ' ακολουθάς

και σαν τα ναύλα στο στόμα μου γυαλίζουν τα μάτια σου,

όπως κι όλοι οι υπόλοιποι,

εγώ, όπως όλοι οι υπόλοιποι,

εσύ, όπως όλοι οι υπόλοιποι

III

Άλλοι με λεν' Νοτιά κι άλλοι Σιρόκο -

άσβεστος εσωτερική ακολουθία

που μου 'σπασε τα δάχτυλα

πάνω στου Μάρκου το μπουζούκι

και τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου

και απελπίστηκα, μανούλα μου, να υποφέρω

και θα πα' να εύρω μια σπηλιά

και τα τοιαύτα

κι άναυλα εν τέλει θα φύγω,

σαν τη μουσική του αγέρα,

όπως ήρθα,

όπως κι όλοι οι υπόλοιποι,

στενοποριά στη σκοτεινιά

IV

Πίστεψα στο νερό,

πίστεψα και σ' όλες τις δυνάμεις του

κι αυτό με ξέπλυνε -

κι εμένα και τη θύμηση και τον ύπνο

Κι όμως -

η βροχή με προδίδει και με σώζει

V

Από τη μια η μουσική

κι από την άλλη η βροχή·

από τη μια η μουσική

κι από την άλλη η μουσική·

κι αντίστροφα

και εις τους αιώνας των αιώνων

VI

Η τύχη μου, οι βρώμικοι δρόμοι,

κι ο κόσμος πότε μικραίνει

πότε μεγαλώνει

Εσύ γελάστηκες στη σκοτεινιά

κι εμένα μ' έσωσε ό,τι περιφρονούσα

πίσω απ' τα τείχη -

χάσμα χασμάτων