Μυχιοθήκη - Νίκη Βλάχου (απόσπασμα)

Δεν μπορείς

να με πληγώσεις

ξανά.

Ένα σκοινί

μου ’μαθε τρόπους

να δένομαι

για να μην μπαίνω

στον πειρασμό

να σ’ αγκαλιάζω

κι ένα αστέρι,

πώς να λέω

καληνύχτα

στη σκέψη σου.

…..

Καληνύχτα,

πάω να μπαλώσω

το χαρταετό μου.

Έχω κι άλλους γαλαξίες

να επισκεφτώ!

…..

Έχει για μάτια

μια άγρια θάλασσα

για να χτυπά

τα βράχια

των αμφιβολιών μου,

και πρόσωπο

την πανσέληνο

για να φωτίζει

τα όνειρά μου.

Για την καρδιά του

θα σας πω άλλη φορά…

(ότ) αν μάθω.

…..

Έρχεται με δάκρυα οινοπνεύματος

και μουσικές καταιγίδων

με γλυκόπικρα μηνύματα

και παγιδευμένα όνειρα.

Έρχεται με καρδιά λιακάδα

και κλέβω τις ακτίνες του,

και με λόγια βελόνες…

για να ψάχνω μες στ’ άχυρα.

……

Ώστε αυτό λοιπόν είμαστε :

Ηλεκτρικά ιόντα

που χρησιμοποιούν

ένα βιοχημικό σώμα

για να υπάρχουν

σε ένα

ηλεκτροχημικό περιβάλλον.

Ο Θεός

είναι τελικά

μια μαθηματική  ‘‘κομψότητα’’;

……..

…Έχω πάντα κάτι

απ’ την τελειότητα

της παιδικής μου αθωότητας

και κάτι

απ’ την ασχήμια της κατάρρευσης

των απολυτοτήτων της εφηβείας μου.

Έχω ρυτίδες κι αστραπές

στη λάμψη των ματιών μου,

μεγάλες,

αλλά και μίζερες στιγμές,

κι αντανακλάσεις

ανελέητων

κι ακόρεστων ερώτων.

Αλλά,

έχω ακόμα,

μονίμως,

μια ανοιχτή αγκαλιά,

άγρυπνους πόθους

και μεγάλους ευγενείς σκοπούς

για έναν κόσμο καλύτερο,

που δυστυχώς, δε σε περιέχει.


--------

Θεέ μου,
κι ας τσακώθηκα και μαζί σου,
ξεμπέρδεψε τις μνήμες
απ’ τις παραισθήσεις,
βγάλε με
απ’ το απέραντο κοσμικό σκότος του τέλους,
ξύπνησε ξανά τις λίμνες της λήθης,
γέννησε νέα όνειρα.
     
Κι ας είμαι ένα απ’ τα παροράματα και τις επαναλήψεις σου,   
ανάστησε τα πεφταστέρια
που πραγματοποίησαν λάθος ευχές μου,
ελευθέρωσέ με
και μες στους τεχνητούς μου ουρανούς,
παρέσυρε ξανά την ορμή του χρόνου.
Δανείσου την παλέτα μου
και χρωμάτισε ένα καινούργιο ουράνιο τόξο,
και φέρε μια νέα εποχή στον ορίζοντα,
φέρε ένα μέλλον με νέες ελπίδες,
κάνε τα δισεκατομμύρια θρύψαλα της καρδιάς μου
ν’ αναπλασθούν με υπερσυνδετικούς ιστούς
κι από πλαστελίνη στα χέρια του
να γίνω ξανά στολίδι
στη φορεσιά του σύμπαντος.

Θεέ μου,
κι ας μη σε συγχωρέσω ποτέ,
Δώσ’ μου τη δύναμη
ν’ αγαπήσω ξανά,
          τόσο δυνατά !