Ισχύς εν τη Ενώσει

Μ’ αρχές και λόγια στολισμέν’ ωραία με σοφία,

Θεωρήσαμε πως η ισχύς εν τη Ενώσει,

Είναι αρχή που ο καθείς μας πρέπει να βιώσει,

Τείχη ενάντια στη δυστυχία και στη βία. 

Ακόμα κι αν ξυπνούσαν τον Αριστοτέλη,

Κι έλεγε, για κοιτάξτε τα παλιά βιβλία,

Να γίνετε σοφότεροι με ευκολία,

Θα του απαντούσαμε: εσένα τι σε μέλλει;

Μπήκαμε στην ΕΟΚ, π(ου)’ απαίτησε, με διαταγές και νόμους,

Υπάκουα, ν’ ακολουθούμε τη ζωήτους,                                  Και να μην είμαστε το άτακτο παιδί τους,

Αλλιώς θα θεωρούν εμάς, ληστές και παρανόμους.

Πού είσαι, Θουκυδίδη, έλα πάλι να διδάξεις,

Ότι το δίκαιο δεν είν’ μόνο στο νόμο,

Αλλά στον ισχυρό και κάθε τροχονόμο,

Σόλων, την αδικία θέλω να πατάξεις.

Για την αγάπη πώς να βρουν, δείξαμε την πορεία,

Πρέπει γειτόνους να βοηθάς, να συμπονάς,

Και πώς σε συνανθρώπους να χαμογελάς.

Κι αυτοί σ’ αντάλλαγμα μας κλείνανε τους δρόμους,

Μας βάζανε σε ράγες, σαν σιδηροδρόμους,

Μας φόρτωναν με αγαθά δικά τους,

Κι ό,τι περίσσευε απ’ τα κακά τους,

Μα διδαχτήκαμε σωστά, Ενωτική πορνεία.

Μάθημα πήραμε πικρό, πως είναι ενωμένοι,

Οι ισχυροί, που απομυζούν τους άλλους σαν ακρίδες,

Οι κρίκοι που αποτελούν τις αλυσίδες,

Κι οι σκλάβοι εμείς στην Ένωση· που ζούμε πικραμένοι.

Ελευθέριος Καβαλιέρος