Χάρακας (Αγιά Φωτιά) / Κώστας Ψαράκης

Στα μικρά νεκροταφεία

(Στον Μανώλη και στον Γιάννη)

Πως είναι στις ωραίες ιστορίες
όπου οι πράξεις των ανθρώπων έχουν νόημα,
έτσι φαντάζονται οι άνθρωποι αιτίες
για ότι τους συμβεί πέρα απ τα γνώριμα

κι είν’ οι παράξενές τους ιστορίες
αιτία για πιοτό ως το ξημέρωμα
άλλη μια νύχτα , που θα ξεψυχήσει
όταν την βρει του ήλιου το μαχαίρωμα

Σε τούτα τα μικρά νεκροταφεία
που θάβομε τους γέρους πατεράδες μας…
Κάθε φορά πιο γέροι και πιο λίγοι
κάθε φορά μ αραιωμένες τις τετράδες μας

σα το φεγγάρι που λειαίνει τις γωνίες
και μας πονά όπως του χρόνου το μαχαίρωμα
όσο διηγούμαστε τις ιστορίες
τοσο πληθιαίνει του τυχαίου το φανέρωμα

με τους γερόντους στα νεκροταφεία
-συγχωρεμένες να ναι οι αμαρτίες τους-
Θα καταλήξουν κ οι δικές μας ιστορίες
Με αξεδιάλυτες για πάντα τις αιτίες τους….