Όμορφη ζωή

Είν' η ζωή ένα ποτάμι που κυλά
και που το τέρμα του κανένας δεν το ξέρει.
Μια πεταλούδα! Ευλογία από ψηλά!
Χάδι απ' της Άνοιξης το πράσινο αγέρι.

Ένα ταξίδι, που καθένας ξεκινά,
δίχως να θέλει -του το όρισε η μοίρα-
σ' άγνωστους κήπους, περιβόλια μακρινά,
ζωγραφισμένα απ' του Πλάστη το χρωστήρα.

Φαντάζει νύφη στολισμένη η ζωή,
πότε είναι λιόχαρη και πότε με φουρτούνες,
μα, πάντα, όμορφη, αρκεί κάθε πρωί
ένα ματσάκι να μαζεύεις παπαρούνες.

 Αρκεί να δεις μενεξεδένια δειλινά,
ήλιο χρυσό και γελαστό να ανατείλει,
και κάθε μέρα χαρωπά να σε ξυπνά
ένα φιλί απ' της αγάπης σου τα χείλη.

Μάγισσα πλάνα η ζωή χαμογελά,
είτε είναι Άνοιξη γεμάτη χελιδόνια,
είτε χειμώνας, που γεμίζουν ντροπαλά
τα κορφοβούνια και οι κάμποι μας με χιόνια.

Και ομορφαίνει πιο πολύ όταν σκορπάς
τριγύρω σου χαρά και καλοσύνη.
Κι', αν ξέρεις στην ζωή σου ν' αγαπάς,
πάντα πανσέληνο θα έχει η σελήνη.

        Λευτέρης Μουφτόγλου

Α΄ Βραβείο Δ΄Πανελλήνιου ποιητικού διαγωνισμού

 "Καισάριος Δαπόντες" Δήμου Σκοπέλου.