μέρη τ’ ακατοίκητα
προς τα όρη τα μεγάλα
νεκύων στιχάρια,
κρόσσια πετραχηλίων ,
ένστικτα αντί τροφής
σκοτεινών μηρυκασμών
θανής της μοναδικής .
Ψύχω μετ’ ολοφυρμών.
βαστούσα εξ ομφαλού
με ύβρεως επίκληση
ευλογεί την εξ όρου,
«Τ’ ανάκλαυμά σου, γυνή,
κλήρος του απογόνου,
ημών η συνάντηση
το κληρωτό του κόσμου».
Ροφούμαι υπό χαρτών .
αρχός ημών ηκούσθην.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου