Τα σκυλιά του Ακταίωνα: Ποιητική Συλλογή του Δημήτρη Λεοντζάκου. (Εκδόσεις Νεφέλη, 2014 )

Διότι ο θάνατος πρέπει να δελεαστεί για να πιαστεί σε μιας ζωής την άκρη, την ακμή.

Έπλεξε, έστριψε, έκαμψε το σώμα του για να το δουν οι λέξεις και να 'ρθουν. Να το πετύχουν. Το περιέλιξε γύρω από αυτές τις λέξεις. Γύρω απ' τις λέξεις αυτές.

Παγίδεψε τις λέξεις εκεί. Παγίδεψε το σώμα του εκεί. Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα ξένο σώμα, που θα έτεμνε, θα έπληττε, θα σπάρασσε το δικό του ακαριαία και κάθετα. Και κατευθείαν. Σαν λέξη. Εκεί. Στο όνειρο αυτού του λουτρού. Σ' αυτού του γυμνού σώματος το όνειρο. 

Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα σπαραγμένο σώμα. Διαμελισμένο, κομμένο, μισό. Ένα σώμα γραμμένο, ένα σώμα κρυμμένο, ένα σώμα γραπτό. Αλλά και ένα σώμα απόν. Σαν όνειρο. Και άγνωστο. Ένα σώμα ερχόμενο. 


[ Υψώνω μέσα μου και χαιρετώ ]


Υψώνω μέσα μου και χαιρετώ
Τρεις λίμνες
Που κοιμούνται εντός σου
Την άβυσσο στο μέτωπό σου
Τη νύχτα
Την ψίχα
Την οργή των νεφών

**

Να μετεκπαιδευτούν τα όργανα

Να μετεκπαιδευτούν τα όργανα
Σ' αυτόν τον κήπο του εαυτού
Να κελαηδεί η σπλήνα
Να γίνουν σμήνη τα νεφρά
Να ροκανίζουν ίσκιους
Τα πόδια να μην περπατούν
Τα χέρια να βελάζουν
Τα μάτια αναρριχητικά
Στα σπλάχνα να θαυμάζουν
Οι φλέβες κόκκινα πλεχτά πουλιά
Και να αποδημούμε
Σκοτάδια στο στομάχι ν' αντηχούν
Να ανατέλλουν κρίνα
- στικτά γαλάζια και εκτενή
κυρτά και να μεσουρανούνε -
Η καρδιά να γίνει άνεμος τρελός
Ν' ανάψει ο κόσμος
Λίμνες να τρέχουν ποτάμια άγρια νερά
Για να βραδυπορούμε
Και στα μαλλιά του ποιητή
Να ανθίζουν περιστέρια
Δάση να 'ρθουν
Ιπτάμενα να κατεβούν
Να κατεβούν αρπαχτικά
Ν' αγκαλιαστούμε
Να 'ρθουν καπνοί
Να 'ρθεις και συ
Να μπούμε στον υμένα

***

Είμαι ένα δίχτυ

Είμαι ένα δίχτυ
Μέσα μου κάτασπρη λέαινα
Ενώ τρέχω κοιμάμαι
Πλέω το ζώο στον κόσμο
Σαν λίμνη
- κάτι του λείπω κάποιος ανθίζει
κάτι νυχτώνει -
Αλλά και τους δύο
Μας φουσκώνει μας φυσάει
- η άβυσσος επάνω μας χιόνι -
Κάτι που ίπταται
Μας προεξέχει
Μέσα του μάλλον κωπηλατώ
- κενό που
γύρω του συστρέφω κόσμο λεπτό -
Το περιμένω
Με περιμένει
Δύσπνοο
Νερό σκοτεινό

***

Υψώνω μέσα μου και χαιρετώ

Υψώνω μέσα μου και χαιρετώ
Τρεις λίμνες
Που κοιμούνται εντός σου
Την άβυσσο στο μέτωπό σου
Τη νύχτα
Την ψίχα
Την οργή των νεφρών

μπορείτε να διαβάσετε κριτική της συλλογής: https://frmk.gr/2016/06/15/leonakteon/

και 

http://www.culturenow.gr/36068/ta-skylia-toy-aktaiwna-dhmhtrhs-leontzakos-kritikh-vivlioy