Ταξιδευτές: Ποιητική Συλλογή του Χρήστου Κεραμίδη εκδοθείσα το 1995

Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΔΕΛΦΗ

Πανέμορφη αναδύθηκες απ' του αντίπλωρου καιρού
το κύμα
με μια αδιάλειπτη πανάρχαια απορία
για το σκληρό και άδικο της μοίρας σου κυκλώνα.
Κι εγώ περίτρομος σε τέτοιους κραδασμούς
απόστρεψα το πρόσωπο απ' της νοτισμένης σου θωριάς τον άγριο τυφώνα.
"Ζει ο Μέγας ο Βασιλιάς Αλέξαντρος;"
ρώτησες στη γλώσσα την Ελληνική
με τα άλικα τα θείκά σου χείλη!
Όχι , τον τάφο του στην Αίγυπτο ψάχνουνε να βρουν
οι περιώνυμοι εχθροί και φίλοι...
ψιθύρισα μέσα στην απρόβλεπτη του νου παραφροσύνη...
Καίρια όμως προλαβαίνοντας
μιας τέτοιας πλάνης την οδύνη
βροντοφώναξα με όση κρατούσα δύναμη
"Ζει και βασιλεύει..."
Και τότε, γαντζωμένος από το πιο ανυπόκριτο
χαμόγελο γυναίκας,
μάταια σ' αναζήτησα στην αχαλίνωτη του πόντου
σοροκάδα
Γιατί, ναι, εσύ ήσουν- η αιώνια αδελφή-που ξόρκισε τους δαίμονες καιρούς,
πρυμίζοντας το καράβι στου μπάτη την ολόδροση αύρα.


ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ



Με βήματα βαριά προχώρησες στο πράσινο φανάρι
του μώλου.
Σήμερα ο πράκτορας το ίδιο παραμύθι είπε
με λόγια ακατανόητα
που σε ανάγκασαν να πνίξεις σε ποτήρια αλκοόλ
ταξίδια επιβίωσης και όνειρα.
Κι έβρισες...
αποκαλύπτοντας στα μπράτσα που παραλύουν
χαραγμένα με το μαχαίρι σου σχήματα γοργόνας.
Και κοίταξες πάλι τη Χριστίνα
με τα φτηνά ρούχα της πρόκλησης
σ' ενός ψεύτικου παράδεισου ανοίγοντας μιαν είσοδο
Παράξενα ακούγονται οι τριγμοί των κάβων
σ' εκείνα τα σιωπηρά μουράγια των ναυαγίων...
Μοιάζουν με ξεσπάσματα μιας άκαρπης οργής
που σφιχτοδένεται σε αδειανές προβλήτες ερειπίων
Καταραμένη εγκατάλειψη!
Σπάζεις ραχοκοκαλιές!
Φορτώνεις στους ναυτικούς ατέρμονα
την πίκρα τη μεγάλη
Κουράγιο Καπετάνιε!
Αύριο μπορεί
στα πρώτα των πλοίων αρμενίσματα
να βρεθεί μια ευκαιρία άλλη..