Το τέλος είναι μόνο η αρχή... / Γρηγορία Πελεκούδα

Ένα θρόισμα ανάσας σαν βελούδο
άγγιξε το τσακισμένο όνειρο
από ζάχαρη άχνη ,
κι απάνω του κροτάλιζαν
οι μασέλες των θεών
βασανιστικό ήχο.

Για να με θυμάσαι έως ότου
ντυθεί η γύμνια,
με της λεύκας τ΄αχνοδάκτυλα,
θα είναι δύσκολα τις στοιβάδες
του χρόνου να διαβούν
οι ονειροβάτες.

Άνθρωπε μ΄ακούς;