ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
Πάντα θα θυμάσαι τη νύχτα εκείνη
που γύρευες να βρεις
κομμάτια από το χαμένο σου εαυτό.
Τους φάρους τους μακρινούς,
τα πλοία που έμπαιναν
φωταγωγημένα στο λιμάνι.
Την ομίχλη
που σκέπαζε βαριά
τα λησμονημένα όνειρα.
ΗΤΑΝ Η ΝΥΧΤΑ
Έτρεχε αμίλητη
πάνω από τους γυμνούς κρατήρες
πάνω από τα κάστρα και τους βραχίονες των ισχυρών
Κι ήταν η νύχτα
που τύλιγε το σώμα της
με τον λυγμό της πόρνης.
Ήταν η νύχτα
που τις αφύλακτες καρδιές ενώνει.
Η μαύρη θεά
Η απρόσιτη.
ΑΔΥΝΑΜΟΙ ΛΥΧΝΟΙ
Κωπηλατώ
στη μέση του γαλάζιου
Πίσω μου
οι αδύναμοι λύχνοι
Πρόσωπα
στη στάση του αποχωρισμού
Σκιές
που βιάστηκαν να λησμονήσουν
Μετέωρες!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Επιστρέφω
εξαντλημένος απ' ό,τι έφτιαξα και χάρηκα
απ' ό,τι με βόλευε για να κρυφτώ. Επιστρέφω
... ρωτώντας το πλοία που μένουν
ακίνητα
λίγο πιο πριν
λίγο πιο μετά
... από την ανυπόμονη ώρα.
Εξ άλλου η ετυμηγορία μου
θα είναι σύμφωνη με τις μαρτυρίες
σε μια διαρκή επανάληψη
διαφημιστική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου