Άψυχο κορμάκι, ξέβρασε η γαλανή η θάλασσα.
Σκέπασε με θάνατο και οδύνη το δρόμο της λευτεριάς.
Ρούχα βρεγμένα, τα χτυπούν τα κύματα
βιτρίνα έγινε το άτυχο κορμί του.
Καταστροφή και θάνατο σκορπίζει ο πόλεμος
στο έρεβος βυθίζει ανθρώπινες καρδιές.
Απ’ τους ανθρώπους έσβησε το χάδι της γαλήνης
και στις καρδιές τους φώλιασε ο φόβος της οδύνης.
Μια ευχή, ένα κερί να ανάψουμε,
σ’ αυτούς τους μικρούς αγγέλους.
Η σιγή τους απόρρητο μήνυμα τ’ ουρανού.
Μια παράφρων λογική με κάνει ν’ αμφιβάλλω για σένα Θεέ μου.
Γιατί η ειρήνη στους λαούς είναι μια ευλογία
και η γαλήνη στις ψυχές είναι σωστή μαγεία.
Η Μάνα Γη κουράστηκε, στους κόρφους της να σφίγγει σκοτωμένα παιδιά της , άψυχα σε πνεύμα και σε ζήση.
Οι βουλές σου άγνωστες Θεέ μου!
Μα γιατί αφήνεις να πεθάνει το μέλλον, η ελπίδα, η γαλήνη;
Τόση ανάγκη έχει ο παράδεισός σου από αθώα πλάσματα;
Ή εσύ δεν έχεις άλλους αγγέλους…
Και αφήνεις Εμάς με ψεύτες και διαβόλους να μας κυβερνάνε.
Πού είσαι Δημιουργέ μου;
Παράκληση σου κάνω,
να σώσεις την «πνοή» σου, το ίδιο σου το πνεύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου