Συνοπτική διαδικασία: Ποιητική Συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου εκδοθείσα το 1980

Απόπειρα για ένα τραγούδι

Στην Ελένη

Οι λέξεις που μαθαίναμε τρίζουν στη φωτιά
Στάχτη τα λόγια, σκόνη τα σύμβολα
Εικόνες-Είδωλα σε παραβολικούς καθρέφτες χάθηκαν

Κι η εποχή ζητά ένα σφρίγος διαφορετικό
Κι η καρδιά στένεψε πηγάδι σκοτεινό

Πάλι το ποίημα, ακαριαία ένωση, παίρνει μιαν άλλη τροπή
Επιβάλλεται στη φωνή μου

Όμως εσύ ποια είσαι που επιμένεις ανερμήνευτη
Λοιπόν:
        Είσαι τρυφερή βροχή
        Ανοιξιάτικος δρόμος νυχτερινός
        Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη
        Με την ηλικία της θάλασσας στα μάτια
        Μ' έναν μεγάλο ήλιο στα μαλλιά

Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει

Όμως εσύ ποια είσαι που αναβοσβήνεις σα δίλημμα
        Είσαι το κλειδί που γυρίζει μαλακά στην κλειδαριά
        Το μολύβι που γράφω
        Το μαχαίρι που κόβω το ψωμί
        Ο ηλεκτρικός λαμπτήρας στο σκοτεινό δωμάτιο
        Ωραία σαν γραφομηχανή
                Αεροπλάνο Jet
        Ωραία όπως ρουλεμάν
                Στρόφαλος
        Ωραία σαν ηλεκτρονικός εγκέφαλος
        Ωραία όπως αδιάβαστο βιβλίο

Πού πήγε η μέρα η δίκοπη και άδειασε το ποτάμι

Κι όμως είσαι γαλαξίας ολόφωτος
        Στον ύπνο μου λάμπεις
        Ενδοφλέβια ρέεις στην καρδιά μου.

21 του Μάη 1970