του Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Όλ΄ η φύση
κοιμάται
τη ναρκώνει το
κρύο,
κι εγώ φεύγω
λαλώντας
το στερνό μου
αντίο
και τη μάνα
φιλώντας.
Την κοιτάζω να
κλαίη
-Μάνα,μην
κλαις,της λέω
Μανα, μην
κλαίς και κλαίω......
Κι όλοπάω και
τρέχω
-και το δέκρυ
της σβύνει
για μια μόνο
στιγμούλα-
Και μιαν άλλη
μανούλα
-την Ελλάδα μας- έχω
π΄ όλο κλαίει
κι εκείνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου