του Τίτου Πατρίκιου
Απ' όταν ο
Θησέας σκότωσε τον Μινώταυρο
ο λαβύρινθος
εγκαταλείφθηκε, απολύθηκαν οι φύλακες
με τον καιρό
γκρεμίστηκε η οροφή του
βγήκαν στο φως
οι τρομεροί διάδρομοι
οι αίθουσες
για τα βασανιστήρια, την ανθρωποφαγία
οι στοές με
τις κρυμμένες εφευρέσεις
τους
καταχωνιασμένους θησαυρούς
πέσανε οι
τοίχοι, μείναν μόνο τα χνάρια
από περίπλοκα
χαράγματα πάνω στη γη.
Όμως
προσομοιώσεις λαβυρίνθων, σκοτεινές κατασκευές
δεν έπαψαν να
χτίζονται με νέα υλικά
με καινούρια
τέρατα, θύματα, ήρωες, ηγεμόνες,
φτιάχνονται
προπαντός λαβύρινθοι με λέξεις
κάθε χρονιά
μπαίνουν μέσα τους νέες φουρνιές
αγόρια και
κορίτσια, με φόβο μαζί και αψηφισιά
για τις
παγίδες, τις καταπακτές, τ' αδιέξοδα
φιλοδοξώντας
να ξαναπλάσουν και να παίξουν
το παλιό δράμα
προσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα
δίνοντας στους
κύριους ρόλους τα ίδια ονόματα
Μίνωας,
Πασιφάη, Μινώταυρος, Αριάδνη,
Δαίδαλος,
Ίκαρος, Θησέας.
Τ. Πατρίκιος,
Η πύλη των λεόντων,
Διάττων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου