Σημαίνει η ΄Ωρα των Ωρών...

του Απόστολου Μελαχρινού

Σημαίνει η ΄Ωρα των Ωρών...

Κι ως τις κορφές αγιάζη η Δύση,

σπερνιάζουν τα ηχερά νερά

στο σύθρηνο ξωκκλήσι:

- Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!..

Στο εικόνισμα το απόβαθο

κρεμιέται αχνό καντίλι...

Μια δέηση άλικη θλίβεται

το άρρωστο εμπρός σου δείλι:

- Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!..

Περνούν οι κλώνοι ανθούσιμοι

τ' αραχνιασμένα τζάμια...

Εντός μου η ΄Ανανθη θρηνεί

σ' ανέγγιχτα καλάμια:

- Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!..

Στ' άγια νερά που νοσταλγούν

μια χλόη παραδείσια

το πέρασμά σου εθρόησε

κάτου απ' τα κυπαρίσσια:

- Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!..

΄Ωρα για λήθη... Φθείρουνται

οι ανέγνωρές μου οι ώρες...

Μάταιη κ' η θλίψη που έσυραν

στο φως οι ονειροκόρες:

- Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!..

Ασκήτεψαν οι αγάπες μου

στου αβόλετου τη θύρα

κ' ήρθες αργά τα εντάφια

να τις αλείψης μύρα...

- Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!..