του Σταύρου Κανονίδη
Ω εσείς ,
γαλανά Ιωνικά ακρογιάλια ,
γυμνές
ραχούλες και βουνά γραμμένα ,
ω ηλιόλουστα
χωριά , σα μυρωμένα
λουλούδια , σ’
ολοκάθαρα ανθογιάλια!
Μάτια που απ’
τα λιμάνια γύρω αγάλια
προβάλλετε
μεγάλα , ξαφνιασμένα
λες και ξυπνάτε
από ματωμένα
οράματα , να
δήτε μην είν’ μάγια ,
μην ο βραχνάς
δεν έσβησεν ακόμα ,
φαντάσματα μη
σας γελούνε πλάνα
τα καράβια ,
τις νίκες που σαλπίζουν,
αν στ’ αλήθεια
ξεσκλαβώτρα ήρθ’ η μάνα
(σ’ ώρα πόνων
τους κόσμους που λιγίζουν)
φέρνοντάς σας
το θείο φιλί στο στόμα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου