Ισόβιο λάθος

Η συνάντηση τυχαία μες στην αγορά,

είκοσι περάσαν χρόνια, ήτανε πολλά,

όμως ξύπνησαν αμέσως όλα τα παλιά,

πώς να σβήσεις δύο χρόνια τόσο ανθηρά;

Μια κουβέντα μού ’πε τότε με πολύ θυμό

και ξεστόμισα αμέσως λόγο τσουχτερό,

άπειροι κι οι δυο και νέοι και ορμητικοί,

τους συμβιβασμούς τούς καίγαν οι εγωισμοί.

Και διαγράψαμε αμέσως μια γλυκιά ζωή,

δύο χρόνια με λατρεία - ζήλευαν πολλοί.

Τη μετάθεσή μου πήρα λίγο βιαστικά

και χωρίς καμία λέξη έφυγα μακριά.

Είκοσι περάσαν χρόνια, γίνανε πολλά,

οικογένειες κι οι δυο μας κι από δυο παιδιά,

είκοσι περάσαν χρόνια σ’ άλλες αγκαλιές,

μα θυμούνται και δε σβήνουν τα παλιά οι καρδιές.

Μία ώρα η κουβέντα, είπαμε πολλά,

συμπεράσματα αμέσως βγήκαν καθαρά.

Οι ζωές μας τετριμμένες, γεύση πια στυφή,

έχουν γίνει ο κανόνας οι συμβιβασμοί,

καταπίνονται και λόγια και εγωισμοί.

Μα οι δρόμοι πια φραγμένοι γι’ άλλη διαφυγή.

Και τα μάτια μας μιλήσαν κι ήτανε υγρά,

της νεότητας το λάθος ξύσαμε βαθιά,

ο καθείς το δρόμο πήρε με βαριά καρδιά

και τα δάκρυα της ψυχής μας ήτανε πικρά.