Φυγή (μικρό απόσπασμα)

του Άγγελου Δόξα

.................Σε τέτοιες στιγμές η ψυχή σηκώνεται ψηλά κι ο λόγος και στου πιο άμουσου τα χέρια, εξιδανικεύεται σε στίχο.

Παιδιά, κουράγιο κι υπομονή

όσο η ψυχή μας και να πονεί.

    Αυτό το δίστιχο ήτανε γραμμένο απέναντί μου. Και παρακάτω ήταν ένα άλλο:

Απόψε ήρθε ο θάνατος και μου ’κανε παρέα,

και μου ’πε πως στην άλλη ζωή είναι καλά κι ωραία.

    Κι ένα άλλο έλεγε:

  Μες στην απελπισία μου, μια μου ’μεινεν ελπίδα,

ταχιά πως θα ’χει Ανάσταση η δόλια μας Πατρίδα.

    Κι άλλο πάλι έλεγε:

Ρημάχτε, αρπάχτε, κάφτε μας, σκοτώστε μας, σκοτώστε,

άτιμοι, αυτό που κάνετε, διπλά θα το πλερώστε.

    Κι ένα άλλο τελευταίο έλεγε:

Αχ μάνα μου, αχ γυναίκα μου, παιδάκια μου γλυκά,

για σας μονάχα εγώ θρηνώ κι όχι για μένα πια,

γιατί ορφανά θα μείνετε στο μαύρο αυτό ντουνιά.