(με αφορμή μια επίσκεψη σε πάρκο πουλιών)
Έκπτωτος
μοιάζει των αιθέρων βασιλιάς
μέσα σε σιδερόφρακτο παλάτι
φωλιά του τώρα το κουφάρι μιας ελιάς
παράθυρο κλειστό το αετίσιο μάτι.
Μα ξαφνικά τεντώνει ως πέρα το φτερό
τάχα πως σαν και πρώτα θα πετάξει
κι εκειό το δέντρο ροκανίζει το ξερό
ψαύοντας μια σχισμή για να περάσει.
Το ράμφος του πονά κι έχει ματώσει
μα ο πλατύς τον περιμένει ουρανός
κι είν’ η λαχτάρα της καρδιάς του τόση!
Ύστερα κάθεται στην άκρη μοναχός
κλείνει το δάκρυ μήπως τον προδώσει
που ήταν κάποτε περήφανος αετός. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου