ΜΕ ΤΗ ΛΕΠΙΔΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ / Νικολαίδης Λουκάς

Καθώς έρχεται η "Αιμοβόρα" Νύχτα
με την ενοχλητική Σιωπή και το βαθύ Σκοτάδι
που κόβει την ανάσα των λιλιπούτειων Άστρων,
θαρρώ πως για άλλη μια φορά χάνομαι
πίσω από την μανταλωμένη πόρτα του Απρόοπτου!
Με μιά ανάσα αποφασιστική
τιθασεύω τους ανυπόληπτους φόβους μου,
και,με ένα επίλεκτο Τάγμα Εφόδου,
καταλαμβάνω εύκολα της Αισιοδοξίας το κάστρο!
Σαν έρθει ύστερα το ακριβό Μεσονύχτι,
μεθυσμένος από το νέκταρ της "Νίκης",
πλαγιάζω ήσυχος στο λιτό μου κλινάρι
προσμένοντας ένα "Συμπαθέστατο Όνειρο"
να ραντίσει της Ψυχής μου τον κήπο
με σταγόνες χαλάρωσης,υπομονής και ελπίδας...
Αύριο πουρνό-πουρνό,
με την ακονισμένη λεπίδα της Χαράς,
θα ξεσκίσω του πρωινού την ομίχλη
για να μπει άπλετο του Ήλιου το φως,
και θα είναι,μα το Ναι,
τόσο Όμορφη και Φωτεινή η Ημέρα μου...