[Μέσα από τις λέξεις η λύτρωση ] / Γρηγορία Πελεκούδα

Μέσα από τις λέξεις η λύτρωση
έρχεται, με τα θλιμμένα μάτια της
κοιτά το ηλιοβασίλεμα,
τις βιτρίνες καταστημάτων
τις πόρτες που ανοιγοκλείνουν
με ρίγος με συγκίνηση,
ενώ ξωπίσω ένας χειμώνας έρχεται
ασθμαίνοντας τρεμουλιάρης.

Θυμάται, θυμάμαι αυτόν
τον κόσμο κι όλες οι μνήμες μου
είναι νωθρές, τις μύγες
να μισοκοιμούνται πάνω στις σκουριές
το εναλλασσόμενο πέρασμα
χλομών προσώπων σε μια πόλη
έρημη της λήθης.

Η πιο μεγάλη χαρά ήταν, όταν
διαβάζανε εφημερίδες
σε μαύρο πλαίσιο μια ζωγραφιά
με πολιτικές καρικατούρες μαζί
με τα γέλια, μέσα στην πάχνη μας
σωροί ατέλειωτοι οι γόπες μας.

Τώρα τα μάτια μου στριφογυρνώ
απομονωμένος, μόνος,
μα και ο κόσμος είναι απομονωμένος
χωρίς λύτρωση.