στη λιόλουστη ακτή
ο ούριος άνεμος...
διέσχιζε τα ξανθά σου μαλλιά
καθώς στα μάτια σου αγνάντευα
πελάγη αστείρευτα γαλάζια...
πάνδροση, κυματιστή,
ονειρώδες πανδαισία
τώρα που...
η ωκεάνια έμπνευση γίνεται
θαλάσσιο, ακατάπαυστο δάκρυ
στάζοντας σ' ένα κοχύλι στο γιαλό
που μόλις ξεβράστηκε απ' το κύμα...
.
Πάρης Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου