είναι εκείνες
οι όμορφες νύχτες στην αμμουδιά,
κοιτώντας το
φεγγάρι που λάμπει
είναι η βροχή,
που νοτίζει τις μαραμένες αναμνήσεις μας
διψασμένες
ξαναζωντανεύουν κι ονειρεύονται...
στους κύκλους
των ποιητών,
η χαρά παίρνει
άλλη διάσταση
μελοποιημένη
και παρήγορη
αυτή είναι το
ζητούμενο
είναι φορές
που οι λέξεις αβίαστα ρέουν
σχηματοποιούνται
ακατάπαυστα
μετουσιώνονται
με τη σοφία των βράχων
μεταμορφώνοντας
τις θεματικές τους παραστάσεις
είναι εκείνα
τα δειλινά
σαν αποσύρεται
η μέρα στο ξεκούρασμα
μαβιές οι
ανταύγειες του ήλιου,
στην ανατολή
ζωγραφίζει με τα σύννεφα
παράξενες
μορφές
καθισμένος
στον κάβο,
ένα καράβι
σφυρίζει τον ερχομό του στο λιμάνι
τούτη την
όμορφη ώρα
γίνονται οι
σκέψεις στο μυαλό
γεννιούνται
απ'την εικόνα του τοπίου
που τα μάτια
μας ατέρμονα
δεν παύουν να θωρούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου