(Στον Μιχάλη Μανουσάκη)
Συχνά περνάω από την παλιά μου γειτονιά
Το σπίτι που γεννήθηκα
Ολοσκότεινο
Ρίζωσε στο σκοτάδι και τα άλλα αποδημητικά
Το σπίτι που γεννήθηκα
Θηλαστικό
Αναμασάει με προσήλωση
Τις συνήθειες των κατοίκων του
Και κάποτε κάποτε δακρύζει
Για τους νεκρούς που σκέπασε
Για τους λυπημένους που παρηγόρησε
Για τα χρόνια που φευγάτα
Βγάζουν τη γλώσσα τους και το κοροϊδεύουν
Στο σπίτι που γεννήθηκα
Άλλοι άνθρωποι, ξένες γλώσσες μιλάνε
Κι ένα παιδί στο κήπο του
Μοιάζει να ξέμεινε εκεί
Και ψηλαφίζει το σκοτάδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου