Μικρή Ζωή / Χρήστος Κουκουσούρης

Κάπου στην άκρη τ’ ουρανού ένα αστέρι
φωτίζει τη μικρή του γειτονιά,
έλα κοντά μου πιάσε με απ’ το χέρι
κι ας πάμε ως την ακροθαλασσιά
να ονειρευτούμε πως εκεί στην άκρη ζούμε
και βλέπουμε τον κόσμο από ψηλά.

Κάπου στην άκρη του μυαλού μι’ άδολη σκέψη
φτιάχνει ιστορίες για ταξίδια μακρινά
μ’ ένα Picando δυο βαλίτσες, πως ν’ αντέξει
το όνειρο, δεν θα μας πάει πουθενά,
πόσο άκαρδη, πικρή είναι αυτή η λέξη,
τα όνειρα κοστίζουν ακριβά.

Πόσο μικρή είναι ετούτη η παραλία
χωράει εμάς τους δυο και τον ψαρά
τα δίχτυα που μπαλώνει με ηρεμία,
με τρυφερότητα στην βάρκα του ακουμπά
το βλέμμα του χαϊδεύει με σοφία
τη θάλασσα, την ταραχή της όπως μετρά.

Σφίξε το χέρι μου το σπίτι μας προσμένει
και η καρδιά μου αχ νοιώθω φτερουγίζει,
να μ’ αγαπάς μη μείνουμε δυο ξένοι
με ‘στο μικρόκοσμό μου ή αγάπη σου μ’ αγγίζει
τούτη η ζωή, μικρή ζωή, ότι μας μένει
κι ο κόσμος γύρο μας αδιάφορα σφυρίζει.

………………………Χρήστος Κουκουσούρης