Λενέτα
Στράνη
Μέτοικοι ἀπ’ τὸ
εὔκρατον τοῦ ἡλιοτρόπιου
δυσπνέοντας ἀνηφορίζουμε τὴ μοναξιά μας
Δεινὴ ὀρειβάτρια ἡ ἐπιβίωση μᾶς ἐμψυχώνει
ἄμετρες οἱ ἀπώλειες
στὴ διαδρομή. Πολλοὺς
μᾶς σαβανώνουν
χιονοθύελλες ἄλλοι χανόμαστε
σὲ βάραθρα
παραπατώντας. Οἱ εὐνοούμενοι
τῆς
τυχαιότητας καὶ τῶν ὀνείρων στήνουμε
ἀντίσκηνο σὲ
ζώνη ἀλπική. Μέρες διαύγειας
ἡ θέα μᾶς ἐξουθενώνει.
Ὄρνια τοῦ νόστου
γυροφέρνουν στὰ
κεφάλια μας
Λευκὲς
παιώνιες ποὺ σμιλευτήκαμε στὸ χιόνι
δίχως ἐλπίδα νὰ
μᾶς λιώσει ἥλιος ἔρωτας
Ἀντὶ γιὰ ὑμέναιους
τὸ μοιρολόι τῆς βροχῆς
μὲ συνοδεία οἰμωγὲς
ἀνέμων. Οὐδεὶς τολμᾶ
νὰ ἐπανακάμψει
στὶς πεδιάδες
Μᾶς δήμευσε ἡ
νομιμότης ὡς Αὐθαίρετους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου