Ω! συ κατακόμωη των ονείρων μου
στα κατάβαθα της γης μου
Ω! συ πεπρωμένο των λογισμών μου
στα κατάβαθα της φωνής μου…
Έλα και πάρε με, φως μου
με μια κουβέντα σου απλή
με μια ματιά σου στοργική.
Είναι που χωράμε μες το κάθε τι
έτσι απλοί που είμαστε.
Είναι που χωράμε στις ανάσες του κόσμου.
Είναι που μένομε στις ελπίδες του κόσμου.
Μέχρι που φτάνει ο νους Άνοιξη;
Αχ και να ξεραμε.
Τη ζωή μας ίσως να ορίζαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου