ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ / Αρετή Γουργιώτου

Κάθε που την γραφίδα αδράχνω
κι οι λέξεις να δραπετεύσουν εκλιπαρούν ,
ως άλλος Ευμένης, 
θωρώ πως "είναι πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα"
Δειλά και με αιδώ απιθώνω στίχους στο " πρώτο σκαλί"
κι εκείνοι αντιγυρίζουν και κρύβονται
την μήτρα τους αποζητώντας .
Ανέστιοι και ταπεινοί,
πώς να σταθούν εμπρός στους Καταξιωμένους;
Μα ο Θεόκριτος, Δάσκαλος στοργικός και ελεήμων,
ορθώνεται!
- "Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο,
πρέπει να είσαι υπερήφανος κι ευτυχισμένος".
- Και " των Ιδεών η πόλη;"
Ποτέ τις πύλες δεν θ'ανοίξει,
ψελλίζω με παράπονο.
- " Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας,
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι. ‘’
Είπε.
και χάθηκε στων Αιώνων την ομίχλη ο Μέγας ποιητής.
Και οι στίχοι κεκαθαρμένοι
την Ειμαρμένη τους πορεύτηκαν.

Από την συμμετοχή της ποιήτριας  στο συλλεκτικό έργο

" Συνομιλώντας με τον Καβάφη"

Εκδόσεις Όστρια 2018