το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=JWVKmJfgrA8
**
Γέλαγε η Μαρία / Λευτέρης Παπαδόπουλος
Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής
άστραφτε στον ήλιο κάποια τζαμαρία
άρπαζες την πέτρα δίχως να σκεφτείς
τίναζες το χέρι κάτω η τζαμαρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Κόβαμε διχάλες απ’ τη μυγδαλιά
είχαμε ρημάξει τη φτωχή πλατεία
έβαζες σημάδι γλόμπους και πουλιά
και του κυρ Αλέκου τη χοντρή κυρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν
τρέλαινες τον κόσμο απ’ τη φασαρία
κι οι νοικοκυραίοι φώναζαν αμάν
λέγαν θα καλέσουν την αστυνομία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
***
Μαρία / Σαράντης Αλιβιζάτος
Φιλί αποτύπωμα χειλιών σε τοίχο εκκλησίας Και συ φωτιά των αγοριών τριανταφυλλιά των φεγγαριών Μαρία Μαρία μάτια καστανά ποιον έρωτα που σε πονά στα δυο σου στήθια κλείνεις; Μαρία κάνε την πληγή πουλί, λουλούδι σε πηγή μα την αγάπη μην την κρίνεις Φιλί, φιλί μου μόνο του πάθος και ασυδοσία Μαρία ελεύθερο νησί του Αυγούστου αγίνωτο κρασί Μαρία Δεκατετράχρονη ανάσα Και στα σεντόνια σου σαν άλλη αγία Μπορεί να είσαι το κορίτσι Που ερωτεύθηκε η Παναγία Μαρία
το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=tLrdsDUVhOE
***
Είμαι η Μαίρη/ Σώτια Τσώτου
Δεν είμαι όμορφη, δεν είμαι καλλονή,
δεν έχω αρχαία ελληνική κατατομή.
Ούτε πολλά βιβλία διάβασα ποτές,
τον Παλαμά γνωρίζω μόνο απ’ τους ποιητές.
Είμαι η Μαίρη, η Μαιρούλα, το Μαιράκι σου,
βάλ’ ένα έψιλον να γίνω το μεράκι σου,
βάλ’ ένα "λη" και θα γενώ το λημεράκι σου.
Είμαι η Μαίρη, η Μαιρούλα, το Μαιράκι σου.
Από φτωχούτσικη κρατάω φαμελιά,
δημοτικό πήγα και ύστερα δουλειά.
Από φρονήματα τι είμαι μη ρωτάς,
ψηφίζω πάντα ό,τι ψηφίζει κι ο μπαμπάς.
Πηγαίνω πάντα σινεμά τις Κυριακές
κι από ταινίες προτιμώ ελληνικές.
Πήγα και είδα και του Μπέργκμαν τη "Σιωπή",
μα δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει.
το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=2QJqWrecHTA
***
Μαρία / Υπόγεια Ρεύματα
Στη γειτονιά δεν έκανες παρέα με κανένα
κανένας δε σε ήθελε κοντά δε μίλαγες ποτέ
καθόσουνα σε μια γωνιά κι αγνάντευες πιο πέρα
πιο πέρα κι απ' των τοίχων τη σκιά και γέλαγες δειλά
να το πεις στο πατέρα να το πεις στη μητέρα
πως δε μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας τη ψυχή
Τα χρόνια που περάσανε δε πέρασε κανένας
της Μαρίας τα μακριά μαλλιά δε χάιδεψε κανείς
κι έτσι όπως την είχε αγκαλιά της ερημιάς ο αέρας
Στο τέλειωμα της μέρας της χθεσινής χαθήκανε μαζί
να το πεις στο πατέρα να το πεις στη μητέρα
πως δε μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας τη ψυχή'
Εγώ όπως ξέρω πολύ καλά ποια ήταν η Μαρία
μου το 'πε μια νύχτα σαν κι αυτή πριν φύγει μακριά
τα μάτια μου στα μάτια σου μπορεί να είναι οικεία
μα ο καθένας το σταυρό του κουβαλά σε τούτη τη ζωή
να το πεις στο πατέρα να το πεις στη μητέρα
πως δε μπόρεσαν ποτέ να δουν
τα σκοτάδια στης Μαρίας τη ψυχή
το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=SEigfoQ7oeM
***
Εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία/ Ενδελέχεια
Λαμέ, εμπριμέ,ψηλό τακούνι, ο έρωτας μυρίζει Ουκρανία σαράντα χρόνια δάνειο, αμάξι ανοιχτό απ την Ασία Σκυλάδικο σαπίζει η επαρχία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία. Χρυσό σταυρό και μέσα λέρα, στα δώδεκα τον πιάσαν για ληστεία μην ψάχνεις πως τη γλύτωσα, δεν έχει πια καμία σημασία Δεν ξέρω πως σε λέγαν στη Ρωσία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία Σβηστό το φως παντού σκοτάδι, τον άφησε την ψάχνει η αστυνομία πως πέρασε τα σύνορα αυτό είναι μια άλλη ιστορία Της έσπασε τα δόντια με μανία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία Τί βρήκε και τί έχασε, κανένας μας δε ξέρει το όνομα της ξέχασε, το φύσηξε τ' αγέρι
το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=ltsI_biTVN4
**
Μαρί Μαρία/ Πελόμα Μποκιού
Μαρί Μαρία
Ο κόσμος σε τραβάει μακριά
Μαρί Μαρία
Στη μοίρα σου σε σέρνει βιαστικά
Τι άλλο να σου πω
Θα ‘θελα ο κόσμος να ‘μαι εγώ
Μαρί Μαρία
Μαρί Μαρία
Σε είδα ξαφνικά να τριγυρνάς
Μαρί Μαρία
Δε σκέφτεσαι καθόλου και για μας
Τι άλλο να σου πω
Δες με πάντα είμαι εδώ
Μαρί Μαρία
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό.
Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολύ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλά καλά,
λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά
και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω, να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.
Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό,
πάω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης μες στη φούρια να μου πιάνει και τον κω...
να `χω το νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο και σώβρακο καινούριο καθαρό
κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω και δεν βρει ζεστό νερό.
Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά
κι έχω να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά.
Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...
Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά να `χω να κάνω και καφέ στ’ αφεντικό
να `χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο και που θέλει να μου πιάνει και τον κω...
να `χω το ντρουν του τηλεφώνου μες στ’ αυτί μου κι από πάνω τις δικές του τις φωνές
και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές.
Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ
να τηγανίζω, να ετοιμάζω τη σαλάτα, να σερβίρω και να κόβω και ψωμί
να `μαι ένα ράκος που να σέρνεται στα πόδια του απ’ την πείνα κι από το τρεχαλητό
κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό.
Να πλένω πιάτα και πιρουνιά και μαχαίρια και να μου `ρχεται να κάνω φονικό
κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κω...
Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...
Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει "ησυχία" μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά,
είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά,
είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι για ν’ αρχίσουμε να τρέχουμε μετά
στα ιδιαίτερα του ενός και στ’ αλλουνού τα γαλλικά.
Κι αφού μου βγάλουνε καλά καλά την πίστη και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά
τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε και θα παν να κοιμηθούν κανονικά
κι ενώ εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω, ό,τι κάνει μια γυναίκα δηλαδή,
αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV
κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι και τον δω πως είν’ ο νους του στο κακό,
"είναι καθήκον σου" γυρίζει και μου λέει, συζυγικό.
Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι ένα ζωον δηλαδή κανονικό.
αυτό το λόγο θα σου πω:
Όλους τους πόλεμους τους κάνουν οι γέροι,
αντίο Μαίρη, σ’ αγαπώ.
Φίλα με, Μαίρη, φίλα με κι άλλο,
ο χωρισμός μας μαρτύριο μεγάλο.
Ίσως γι’ αυτό κάνουν πόλεμο οι γέροι,
γιατί εκείνοι δεν έχουν μια Μαίρη.
Φίλα με, Μαίρη, φίλα με κι άλλο,
δώσ’ μου φιλιά στο σακίδιο να βάλω.
Ίσως γι’ αυτό κάνουν πόλεμο οι γέροι,
γιατί εκείνοι δεν έχουν μια Μαίρη,
κι έναν έρωτα έτσι μεγάλο.
Μου `δωσαν, Μαίρη, φωτιά και μαχαίρι,
μα εγώ δεν παίρνω εχθρού ζωή.
Ίσως κι εκείνος να `χει κάπου μια Μαίρη,
μια αγάπη να τον καρτερεί.
που αντάμωνα τη Μαρία
Ήταν όμορφη η Μαρία
Ήταν δροσερή
Ήταν τρυφερή
σαν βροχούλα φθινοπωρινή
και σαν φωτιά η Μαρία
Ήταν γλυκιά
Ίδια Παναγιά
Και της πούλιας ήταν αδερφή
άστρο ξανθό η Μαρία
Μικρή Μαρία δε μου μιλάς
και δε μ’ ακούς
Πόσες βραδιές
βραδιές πικρές
Σε θέλω
Σε ζητάω
κι είσαι μες στη γη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου