"ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ" / Νικολάκη Χρύσα

Οι ποιητές ....κελαρυστά πουλιά
μιας σβησμένης Άνοιξης.
Γαργαριστό νερό σε σκοτεινό πηγάδι
φύλλα αειθαλή στη νεκρή φύση
περιστέρια αγάπης κόντρα στο βοριά
λέξεις άλικες σε γκρίζες πέτρες σμιλεμένες
στεφάνια δάφνης πάνω σε μαρμάρινα μνήματα
κόκκινες ανεμώνες σε βράχια απρόσιτα.
Δεν ξεχνούν.
Δεν λησμονούν.
Προσμένουν.
Παλεύουν με γιγαντιαία κύματα που ξεπηδούν μέσα στις τσιμεντένιες πολιτείες καθρεφτίζοντας μέρες ουράνιες ζωγραφισμένες με παιδικά χαμόγελα.
Πονούν, θρηνούν και γελούν ξανά.
Οι λέξεις τους συνυφασμένες με τις εποχές
υμνούν μέρες αγίων
μαρτυρούν νύχτες κολάσιμες.
Μιαν Αναγέννηση προσμένουν
Μια Δύση ξαγρυπνούν
Σαν πίνακες του Μικελάντζελο βουτούν μες στην ψυχή μας.
Ωδή και θρήνος μαζί.
Τα λόγια τους ... της ζωής μας εικόνισμα.
Θησαυρίσματα ...αγάπης κι οδύνης.
Σαν Παναγιά βρεφοκρατούσα σε τόπο μαρτυρίου.
Μια " Πιετά"* που αποκαλύπτεται εμπρός μας.
Μας εξυψώνει και μας προβληματίζει συνάμα.
Πάθος και Ανάσταση.

Χρύσα Νικολάκη