Η ξαφνιαστική μέρα / Βρακά Στέλλα

Ξαφνικά άρχισα να βιάζομαι
η ανάσα λαχτάρας
της ξαφνιαστικής μέρας 
με είχε καλέσει.

Μ' ακολουθούσαν τα δέντρα
πίστευαν πως πήγαινα
στο αναπότρεπτο φως.
Γι αυτό αποφάσισαν να εγκαταλείψουν
το στάσιμο της συνήθειας.

Η ανάγκη της ομιλίας
δεν με είχε εγκαταλείψει
μα έχανα τα λόγια μου
στο αναπάντεχο ξαφνικό.

Άσε που δεν υπήρχαν άλλοι
να επικοινωνήσω
σ' αυτό το αρμένισμα
που στοιβαγμένος ο αέρας
είχε σωπάσει.

Αυτά δε τα χρώματα
κλείδωναν τις μορφές
στο όνειρο της αιτίας.

Με κοιτούσε κατάματα
το γήτεμα
το ανέμελο δήθεν
στις οράσεις των πραγμάτων
μα υπεροπτικά καταφατικό
στον νου της καρδιάς μου.

Του 'δωσα το χέρι μου
να πάμε την σημαίνουσα βόλτα.

~στέλλα βρακά~