{Θα γίνω Ρίτσος και βάλε}

αυτό είπε ο ανόητος,

κάτι στίχους έψαχνε

στα όνειρα του τα βλακώδη,

λίγη χαρά να νοιώσει.

Δεν ήταν ούτε καν ιππότης

απάντηση να δώσει...

Είναι της τέχνης δυστυχία,

ψεύτικος είναι γιαλαντζί,

τι να του πει κανείς,

σε αγωνιώδεις λέξεις,

πνίγηκε ο δυστυχής...

Κανένα δεν συμφέρει

στίχους ξένους να κλέβει.

κι όποιος μορφασμούς κάνει,

ας πνίγει σε ποίησης βάθη.

Οι στίχοι του ας γίνουν στάχτη,

φόβος να τον πιάσει.

Με σκληρό τρόπο να μάθει

ότι κλεμμένοι στίχοι,

δεν θα έχουν τύχη,

στον χρόνο ψεύτης,

ποτέ δεν έχει κρατήσει.

Ξεχασμένοι θα μείνουν,

οι δικοί του στίχοι...,

Τον μέγα Ρίτσο

σε δέκα του ζωές,

όσο και να προσπαθήσει,

ότι και να κάνει,

δεν τον φτάνει,

μην θε να μας τρελάνει...

ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ - ΒΕΛΛΟΥ