Μια γυναίκα είναι η ποίηση όμορφη ποθητή
σαν ξεροκόμματο γι’ άστεγο π’ αλυχτάει
Γριά ξεδοντιασμένη με καρδιά μικρού παιδιού
και κήπο στη πίσω αυλή που οργιάζει
Μία γυναίκα είναι η ποίηση κάποιες φορές σκληρή και άκαμπτη
αγέρας που λυσσομανάει και καμτσικίζει το κενό
Μια γυναίκα είναι η ποίηση σαν δέντρο
προς τα μέσα βλαστερό που έχει τις ρίζες για κλαδιά
και τ’ άνθη του αστράφτουν στο σκοτάδι
Π’ αναριγά κάθε που ανθός μαραίνεται
Μία γυναίκα είναι η ποίηση μια Πηνελόπη
που αγόγγυστα υφαίνει και ξεϋφαίνει το υφάδι
Μία γυναίκα είναι η ποίηση γαληνεμένη θάλασσα
που απ’ αρχής στ’ αριστερό το σπλάχνο της
ο άνδρας γαντζωμένος αξεδίψαστος θηλάζει
μια Αριάδνη που κρατά δια παντός τον μίτο
Μήτρα και φως η ποίηση παλεύει ακατάπαυστα
την Περσεφόνη ν’ ανασύρει από τον χθόνιο Άδη
Καϊτατζή- Χουλιούμη Δέσποινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου