ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ

     Γέωργιος Αλεξανδρής 

Οι αμνήμονες μακαρισμοί μιας αλλοτριωμένης εποχής

–μέρες τιμής, ήθη χρηστά-

και οι απαίδευτες προφητείες της αναπόδραστης γενιάς,

-πνεύμα αγαθό, χρίσμα ζωής-

έγιναν βέβηλες ομολογίες κι επώδυνες παραδοχές.

Ασπούδαστοι οι στοχασμοί και η ευθύνη ρητορεία,

-γνώση κρυφή, λόγος οργής-

έπαινος η προσαρμογή και η ένταξη δημιουργία,

-δείπνος κοινός, χέρια σφιχτά-

στοίχειωσαν αμφίσημα η ταύτιση και η αίρεση στην πτώση.

Τα προσχήματα και οι υπεκφυγές ασύνταχτη φυγή,

-ρήσεις σιωπής, τείχη κλειστά-

συνείδηση η αποχή και η μετάθεση συνήθεια,

–κόσμου ηχώ, δόγμα ακμής-

φαλκίδεψαν την ενοχή σε άμωμα ιερατεία.

Ανοικονόμητοι σταθμοί οι προθέσεις και οι ισορροπίες,

-μνήμη αρχών, λήθη ορμής-

οι επαναλήψεις πρωτοφανέρωτες ανάγκες για επαναστάσεις,

-πόθοι νομής, χρόνια στερνά-

ιστόρησαν υστερόβουλα αδυναμίες και εξελίξεις.

Ευδόκιμη η περισυλλογή και οι προσανατολισμοί σημάδια,

-χρέος σπουδής, βήμα γραφής-

ανένταχτη και πειστική κατάθεση της ιστορίας η μαρτυρία,

-έπος σοφών, άλλη γενιά-

λευτέρωσαν τις αποδράσεις στην αξίωση της ανάγκης.