Ουρανία Βασιλάτου: Δύο Ποιήματα

ΡΟΥΛΕΤΑ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στην κορυφή του τραπεζιού
ο κρουπιέρης έτοιμος 
το παιχνίδι να ξεκινήσει.
Παίχτες ποντάρετε.
Μαύρο ή κόκκινο.
Ζυγά ή μονά.

Γυρίζει από τη μία
ο τροχός.
Σε αντίθετη κατεύθυνση
η μικροσκοπική σφαίρα.
Μέσα σε αυλάκωση
κύκλους φέρει.
Τιμαλφή ανταλλαγμένα
σε μορφή
πλαστικής μάρκας,
μηδαμινής αξίας,
θαρρείς.

Καρφωμένα βλέμματα.
Σημάδια ιδρώτα
στα μέτωπα
στάζουν στην τσόχα.
Ναρκώμενοι,
αναμένετε το αποτέλεσμα.
Πειραγμένο παιχνίδι
ή καθαρή τύχη.
H λευκή μπάλα
βρίσκει τον θρόνο της
σε μία από
τις τριανταεπτά θέσεις.
Ο δείκτης τοποθετημένος
δηλώνει με βροντερή φωνή
το νικητήριο αριθμό.

Πόσες μάρκες χάθηκαν
από ένα απλό γύρισμα;
Πόσοι προσπάθησαν
να περισσώσουν
τα τελευταία απομεινάρια;
Με υπολογισμούς
πόσοι άραγε κέρδισαν;

Γυρίζουν οι μοίρες
με τις κλωστές τους,
μηδιάζουν
μιας κι οι κοινοί
λάθους δρόμους διαλέγουν.

****

ΠΟΝΑΩ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κλείνω τα αφτιά.
Ακόμη σε ακούω.
Φορώ ωτασπίδες,
μα ο απόηχος
όσων έχουν ειπωθεί
χαραγμένος βαθεία στο νου.
Σε ένταση δυνατή
τραντάζουν τη ψυχή μου.
Πονάνε τα λόγια.
Περπατάω με αυτά
χρόνια τώρα.
Μαχαιριές
που αιμορραγούν.
Ακονισμένες οι λεπίδες.
Πληγές που ξανανοίγουν.
Με πονάς.
Δεν το καταλαβαίνεις.
Με πονάς.
Το στίγμα σου,
μεγαλώνει μέσα μου.
Σε ακούω.
Δε μιλώ.
Μόνο κοιτώ.
Στάλα δάκρυ
δε θα χύσω.

Ουρανία Βασιλάτου