κουνιοῦνται τὰ καμπαναριὰ καὶ οἱ φωνὲς ποὺ βγαίνουν
ἀπ’ τὸ βαθύ, τὸ διάπλατο κάθε καμπάνας στόμα,
μοιάζουν χερουβικοὺς ψαλμούς, σὰν ἀπ’ οὐράνιο δῶμα.
Χιλιάδες τὰ Χριστούγεννα τὰ τραγουδοῦν Ἀγγέλοι
καὶ κάθε ἀχτίδα ἀπὸ ψηλά, ποὺ κάθε ἀστέρι στέλλει,
μοιάζει ἀγγελικὴ ματιά. Θρησκεία! Γλυκιὰ μάνα!
Τί ὄμορφη δίνεις ἐσὺ λαλιὰ καὶ στὴν καμπάνα
καὶ πόσο ἐκείνη ἡ λαλιὰ σαλεύει στὴν καρδιά μας!
Πόσες ἐκεῖνος ὁ Σταυρὸς ἀπ’ τὰ καμπαναριά μας,
στὴν ἀντηλιάδα χύνοντας τόσες χρυσὲς ἀχτίδες,
χύνει βαθιά μας στὴν ψυχὴ γλυκιὲς χρυσὲς ἐλπίδες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου